Está claro que a natureza é vida, e a vida, tempo. E que as huellas e o pouso, son unha
sinal identificativa do mesmo.
Non elixín un suxeito nin un obxecto para o encadre, fun máis alá, e busquei un conxunto. Como contenedor, unha casa abandonada, cuxa vida morre, e cuxa morte vive. Como continente, un paisaxe verde e frondoso, o brote, a vida, o renacer. A contraposición do tempo. O principio e o fin.
O marco e o enmarcado, enfrontados nun mesmo plano de diferencias temporais. Para contrastalo, a diferencia cromática e de saturación, para desfrutalo, o coñecemento do concepto que implica.
Non elixín un suxeito nin un obxecto para o encadre, fun máis alá, e busquei un conxunto. Como contenedor, unha casa abandonada, cuxa vida morre, e cuxa morte vive. Como continente, un paisaxe verde e frondoso, o brote, a vida, o renacer. A contraposición do tempo. O principio e o fin.
O marco e o enmarcado, enfrontados nun mesmo plano de diferencias temporais. Para contrastalo, a diferencia cromática e de saturación, para desfrutalo, o coñecemento do concepto que implica.
1 comentario:
Lo más llamativo de la imagen, sin duda el procesado, con esa especie de HDR del que resulta una imagen más que interesante. En este sentido, enhorabuena. Muy bien. Por otra parte, también destaco la composición, con la ventana en la parte central de la composición, que invita al espectador a avanzar con su mirada hacia el fondo. Evidentemente, el concepto de marco, más que logrado. Enhorabuena.
Publicar un comentario