Para este reto fotográfico, fixen unha pequena serie de fotografías:
Elexín para ela o elemento que, probablemente, máis acostumemos todos a relacionar co tempo, os reloxos. Nesta serie, en concreto, tomo un tipo moi especial de reloxo, o despertador. Ben é certo, que pouco a pouco comezan a parecer unha reliquia, substituídos polos smartphones e as pulseras rastrexadoras; pero na miña casa, todavía seguimos empregandóos para erguernos.
Os despertadores que fotografiei teñen algo de especial, unha mancha gris impide que vexamos que hora é. Isto é así porque, nestos días de encerro forzoso, o mesmo tempo parece que se ten detido por completo. Cando pasas o día enteiro pechado na casa, sen nada máis que facer, consultar a hora, espertar a unha hora fixa é algo que para moita xente pasa a non ter sentido algún.
Estamos nun momento do tempo, no que o tempo parece que non corre e, á vez, corre excesivamente rápido con cambios continúos na situación. Esta é a certa angustia que pretendo transmitir con este reto.
Pero tampouco pretendo que estas imaxes sexan tan só un canto á desesperanza, senón que pretendo que sirvan tamén para reflexionar sobre a propia concepción social que temos no tempo. Unha rexida polas horas, que non deixa de ser un producto do desenvolvemento dos 2 últimos séculos, coa creación do sistema capitalista industrial e a súa necesidade de calcular o tempo de xeito preciso por cuestións productivas, algo que racha en boa medida coa experiencia do tempo dos séculos previos, onde as horas acababan por ser un concepto máis laxo.
Con isto en mente, quero tamén facer unha defensa de aproveitar estos días para vivir dun xeito máis natural e pausado, esquecendo o reloxo.
1 comentario:
Genial la idea y también la forma de presentar los despertadores, en blanco y negro con un fondo completamente neutro. En algunos me falla un pelín el retoque pues se notan mucho los bordes de la "máscara", pero como idea genial.
Publicar un comentario