Todos desexamos chegar ó cume, á cima, coronar
a montaña. Ir lixeiros e cansar pouco, disfrutar das vistas dende as alturas.
Coas prisas, olvidámonos de que nos atallos perdemos
máis tempo que gañamos. Que no camiño está o aprendizaxe. Que o que podes ver
dende o alto, non é máis que unha pequena mostra do que non puideche disfrutar
polo camiño. E que é mellor chegar cansado, pero satisfeito.
Supoño que por iso...non me gustan os ascensores.
No hay comentarios:
Publicar un comentario